The land of the free and the home of the brave

De tijd waar ik twee jaar lang op heb gewacht en voor heb gewerkt is er eindelijk!

Eerst een nachtje uitrusten en de volgende dag meteen twee toetsen maken op school. Na die voorgaande toetsen (SAT, ACT, TOEFL, Anglia) snap ik niet waarom ik toch wéér een Engels en wiskunde toets moet maken. Engels was een eitje:

Look at the picture. What does the sign on the door mean? "Employees only"
A. Only people who buy an item in the store can use this door.
B. Only people who work at the store can use this door.
C. Entering this door is prohibited.
D. Anyone can go through this door.

Wiskunde was helaas wat moeilijker, grotendeels omdat ik geen rekenmachine kon gebruiken! Ik moest lang nadenken, dus door het tijdstekort heb ik veel moeten gokken (elke vraag had een meerkeuze-antwoord). Dat was alleen nog niet het ergste. Tijdens de wiskunde toets ging het brandalarm af! Als een ex-leerling van het Vechtstede College ging ik gewoon door, want tja, de tijd tikt nog door! Toch werd iedereen naar buiten gebracht. Maar één politieagent was aanwezig. Gelukkig mochten we de toets opnieuw beginnen. Dat kwam goed uit! Hierdoor kon ik zes vragen binnen een minuut maken omdat ik het antwoord nog wist.

We verbleven de eerste paar dagen bij Huntington Beach, het mooiste strand wat ik ooit heb gezien. Gelukkig op 20min afstand van mijn school! Op een dag tijdens lunchtijd was Chelle helemaal in schok toen ik terug naar het terras liep. Ze dacht dat ze twee jongens van '5 Seconds of Summer' had gezien, maar snapte niet waarom er geen grote groep fangirls erachteraan liep. "Rennen" riep ik, maar de achtervolging was gefaald, ze verdwenen in hun hotel. Elke keer toen we langs dat hotel liepen stonden er grote groepen meisjes (uren!) te wachten tot ze naar buiten kwamen. Gemiste kans Chellie...
Een dag reden we naar Los Angeles voor de 'Hollywood Tour'. "Die schoorsteen is van Tom Cruise, dat Mexicaanse dak is van Justin Timberlake, dit hek is van Brad Pitt en Angelina Jolie..." Je ziet niet veel, want de sterren willen natuurlijk allemaal privacy. Het was een leuk ritje maar ik zou het niet aanraden... De meeste sterren ken ik niet eens.

Ik heb een dag later de hoofdcoach, de pitchingcoach, de basketbal coach en twee van de drie roommates ontmoet. Super lieve coaches en twee wat verlegen meiden. Toen ik in Nederland erachter kwam dat ik met drie basketbal meiden op kamers zou gaan was ik enthousiast! Ik vind het een leuke sport en vond het leuk dat ik niet zoals altijd een van de langste zou zijn. Grote verassing: ze zijn vrij klein!

Ook heb ik al een keer mee kunnen trainen met een softball camp waarbij de coaches aanwezig waren. Daar heb ik al een catcher uit het team ontmoet, erg lief en enthousiast. Ik moest meteen laten zien wat ik kon. We deden 'Scrimmage', een oefenwedstrijd waar ik moest pitchen. Het begon wat slecht (héél slecht, oeps), maar ik pikte het later wel op. Heb zelfs o.a. die catcher uit kunnen gooien :). Wat een hitte, ik werd echt super snel moe! Chelle deed ook mee, ze was mijn catcher. Wij konden dus over onze hele 'game-plan' overleggen, recht voor de tegenpartij.

Omdat we onze kamer in Huntington niet lang genoeg geboekt hadden verbleven we twee dagen bij Newport Beach. Erg mooi strand, niet zo'n speciale omgeving. Ze hadden daar wel veel 'Arcade', dus hebben we een hele avond ge-airhockeyed.

Daarna hebben we echt vakantie gevierd. Even geen zorgen over verzekeringen, huurcontracten e.d. Drie dagen in een resort in Palm Springs. We hebben er een mooie prijs voor gekregen, want het was midden in de woestijn en BLOEDHEET. Paar uurtjes zwemmen, paar uurtjes airco dus. En ik mocht (stiekem, ik ben nog 17) in papa's gehuurde Ford naar Starbucks rijden. Dat moest met een grote omweg natuurlijk, maar ik wilde er wel uit toen ik langs een politieauto reed! Papa zat namelijk niet naast me, maar achter me want die stoel zat op de parkeerplaats in de schaduw.

Daarna naar het paradijs in San Diego, naar tante Emy en oom Marcello. Wat een prachtig huis hebben ze toch.

En wat al over de hele wereld bekend is, is dat dit land ontzettend patriottisch is. Chelle, papa en ik gingen naar 'Aquatica', een waterpark. Wij stonden daar stipt tien uur 's ochtends (openingstijd) in de rij voor de entree en m'n vader stond in de rij voor de tickets. Hij stond daar alleen, want blijkbaar hadden alle anderen een ticket online gekocht (dat was boffen). Toen luidden de speakers: "Can we please have your attention for our National Anthem". Iedereen, maar ook iedereen was doodstil met de hand op de borst. Ze stonden allemaal in dezelfde richting te kijken, richting mijn vader. Die snapte er natuurlijk niks van, hij stond daar in zijn eentje. Wat bleek is dat ze allemaal naar de vlag achter hem aan het kijken waren. Wanneer het lied was afgelopen werd er natuurlijk door iedereen geklapt. En toen Chelle zei dat ze het ongemakkelijk vond dat ze niet mee wilde doen, werden we boos aangekeken.

En slecht nieuws uit Nederland! Tijdens de storm is onze notenboom omgewaaid! :(